Το κείμενο είναι αντιγραφή από το βιβλίο της Άννας Τζιροπούλου "Τραγωδία" των εκδόσεων Γεωργιάδη
Η λέξις είδησις παράγεται εκ του μέλλοντος ειδήσω του ρήματος είδω = γνωρίζω. Υπάρχει όμως μια λεπτή εννοιλογική απόχρωσις ανάμεσα στο είδω (γνωρίζω αφού ιδώ ιδίοις οφθαλμοίς) και στο γνωρίζω, γνώσκω (κατανοώ δια της σκέψεως, της νοήσεως).
[...] Το συν σημαίνει ομού, "μαζί". Άρα συν-είδησις είναι η γνώσις, η κατανόησις, δύο ή περισσοτέρων ειδήσεων - ερεθισμάτων. Μία είδησις η οποία προσλαμβανόμενη έξωθεν δια των αισθήσεων, προκαλεί και ενεργοποιεί πλήθος "θυμικών" φορτίσεων - έσωθεν "ειδήσεων".
[...] Οι ειδήσις διεγείρουν τα αντίστοιχα όργανα των αισθήσεών μας. Δεν μεταβιβάζονται κατευθείαν στον εγκεφαλικό φλοιό, δηλαδή στο νοητικό μας εγκέφαλο, αλλά αφού περάσουν πρώτα από το κέντρο του μυαλού μας, τον Θάλαμο οδεύουν προς το θυμικόν: την προσωπική και ομαδική συναισθηματική μνήμη, η οποία βρίσκεται στον "Ιππόκαμπο" στην "Αμυγδαλή", στον "Υποθάλαμο". Όμως εξαιτίας των απωθημένων οδυνηρών συναισθημάτων ή αρνούμεθα να δεχθούμε την εσωτερική είδησι ή δεν την κατά - νοούμε.
[...] Η κατανόησις της ειδήσεως που λαμβάνουμε από το εξωτερικό περιβάλλον και η κατανόησις της συναισθηματικής καταστάσεως που νοιώθουμε από τον εσωτερικό χώρο, μέσα μας, δημιουργούν τη συνείδησι. (ΣΥΝ - ΕΙΔΗΣΙ).
[...] Η εξελικτική πνευματική πορεία για την απόκτηση συνειδήσεως απαιτεί από τον νουν να παρατηρεί τον νουν... δηλαδή απαιτεί: η προσωπικότης μας να παρατηρεί τον συναισθηματικό κόσμο, τα όποια συναισθήματα και συναισθηματικές καταστάσεις και βέβαια την ελεύθερη έκφραση και εκδήλωσι όλου του φάσματος των συναισθημάτων που νιώθουμε... οι ως άνω νοητικο - συναισθηματικές διεργασίες συνιστούν και συνθέτουν τη μεγίστη πνευματική εξέλιξι όπου έφθασαν οι Έλληνες... Την συνείδησι.
Η λέξις είδησις παράγεται εκ του μέλλοντος ειδήσω του ρήματος είδω = γνωρίζω. Υπάρχει όμως μια λεπτή εννοιλογική απόχρωσις ανάμεσα στο είδω (γνωρίζω αφού ιδώ ιδίοις οφθαλμοίς) και στο γνωρίζω, γνώσκω (κατανοώ δια της σκέψεως, της νοήσεως).
[...] Το συν σημαίνει ομού, "μαζί". Άρα συν-είδησις είναι η γνώσις, η κατανόησις, δύο ή περισσοτέρων ειδήσεων - ερεθισμάτων. Μία είδησις η οποία προσλαμβανόμενη έξωθεν δια των αισθήσεων, προκαλεί και ενεργοποιεί πλήθος "θυμικών" φορτίσεων - έσωθεν "ειδήσεων".
[...] Οι ειδήσις διεγείρουν τα αντίστοιχα όργανα των αισθήσεών μας. Δεν μεταβιβάζονται κατευθείαν στον εγκεφαλικό φλοιό, δηλαδή στο νοητικό μας εγκέφαλο, αλλά αφού περάσουν πρώτα από το κέντρο του μυαλού μας, τον Θάλαμο οδεύουν προς το θυμικόν: την προσωπική και ομαδική συναισθηματική μνήμη, η οποία βρίσκεται στον "Ιππόκαμπο" στην "Αμυγδαλή", στον "Υποθάλαμο". Όμως εξαιτίας των απωθημένων οδυνηρών συναισθημάτων ή αρνούμεθα να δεχθούμε την εσωτερική είδησι ή δεν την κατά - νοούμε.
[...] Η κατανόησις της ειδήσεως που λαμβάνουμε από το εξωτερικό περιβάλλον και η κατανόησις της συναισθηματικής καταστάσεως που νοιώθουμε από τον εσωτερικό χώρο, μέσα μας, δημιουργούν τη συνείδησι. (ΣΥΝ - ΕΙΔΗΣΙ).
[...] Η εξελικτική πνευματική πορεία για την απόκτηση συνειδήσεως απαιτεί από τον νουν να παρατηρεί τον νουν... δηλαδή απαιτεί: η προσωπικότης μας να παρατηρεί τον συναισθηματικό κόσμο, τα όποια συναισθήματα και συναισθηματικές καταστάσεις και βέβαια την ελεύθερη έκφραση και εκδήλωσι όλου του φάσματος των συναισθημάτων που νιώθουμε... οι ως άνω νοητικο - συναισθηματικές διεργασίες συνιστούν και συνθέτουν τη μεγίστη πνευματική εξέλιξι όπου έφθασαν οι Έλληνες... Την συνείδησι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου